De Barbastella vliegt vroeg in de avond voor voedsel. Er zijn twee Barbastella soorten. Er bestaan twee soorten vleermuizen de Barbastella in Europese en de Aziatische soort. Welke laatste tot in het Verre Oosten voor komt. Sommige dier kundigen er kennen ook nog een derde soort. Maar laten we ons houden bij de bekende Europese Barbastella.
Barbaststella vleermuis
Maar dit is een van de meest voor komen de vleermuizen. We kunnen hem bovendien gemakkelijk her kennen. Aan zijn mops snuit of wel glad neus vleermuis van de barbastella. Bovendien behoord de vleermuis tot de stam Chordadieren. En is eveneens familie van de Glad neuzen vleermuizen.
Vlieg gedrag van de vleermuis barbastella
Zijn vlucht is hoog en snel en on regelmatig. Bovendien bestaan ook uit allerlei hoeken. Eveneens duik vluchten maken arabesken. Betekenis van arabesken is het vlieg patroon van de vleermuizen. En hij vliegt reeds vroeg in de avond. Als deze vleermuizen in een groot aan tal voor komen. En toch beginnen hun acrobatieën sterk te lijken op die van de zwaluwen of gierzwaluwen.
barbastella voedsel en sonar
De Barbastella is een meester in het vangen van nacht vlinders en andere insecten. Wie aanwezigheid hij op spoort met behulp van een zeer gevoelige sonar. Door de terug kerende echo van zijn eigen kreten kan de vleermuis zijn prooien precies lokaliseren. Het bijzondere is dat sommige nachtvlinders bijzonder gevoelig zijn voor de kreten van hun aartsvijand.
Waar de barbastella slaapt
De Barbastella slaapt onder de dak pannen en in allerlei gaten en spleten in onze woningen. Slechts zelden zoekt hij een holle boom op. Maar vindt van tijd tot tijd een kolonie Barbastella’s in een grot. Deze vleermuis is niet kouwelijk. Maar hij over wintert zelfs zonder bezwaren op winderige plaatsen. Hij slaapt maar kort. En zijn winter slaap wordt zelfs vaak onderbroken voor een korte jacht partij. Wanneer het weer zich hier toe leent. In de bergen leeft de deze vleermuizen tot op 2000 meter hoogte.
Ze komen voor in Continent Europa.
Bijvoorbeeld in de holarctisch gebied. Deze uit gestrekte zone omvat Noord-Amerika. Maar ook Europa met het Middellandse zee bekken. En een gedeelte van Noord-Afrika. Als mede geheel gematigd Azië. En inclusief het noorden van China en Japan. En volgens een lijn die lichtjes boven de Kreeftskeerkring loopt. De noordelijke grens wordt gevormd door de toendragordel die langs de noordpool cirkel loopt. Maar namelijk het eerste vegetatiegebied direct beneden de pool
Taxonomische indeling
| Stam: | Gewervelde dieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| orde: | Vleermuizen |
| Familie: | Kleine vleermuizen |
| Geslacht: | Barbastella barbastellus |
| Soort: | Europese barbastella |
Eigenschappen en Kenmerken
De Lichaamslengte van de vleermuis is 3,5cm tot 4,5 cm. En heeft een staart lengte van 4,5 cm maar heeft een vleugel wijdte van 25 cm. De vleermuis is geslachtsrijp van af 2 jaar. De basbastella van 1 tot 2 Jongen per keer. Maar heeft een gewicht 6 tot 13,5 gram.
GRAS MILIEUS AANPLANTINGEN is het leefgebied van de barbastella.
Komt zelfs in boomgaarden en aan plantingen hebben eveneens hun parasieten en roofdieren. In de grote aan plantingen bewegen zich talloze dieren die er zich voeden. Om ter plaatse te geraken leggen zij ’s nachts soms aanzienlijke afstanden af. Veel fruit boom hebben parasieten. Worden weliswaar bedwongen door de massieve toepassing van insecticiden. Maar daarbij rijzen dan weer andere moeilijk op te lossen problemen. Dan verdwijnen sommige vogels. Maar ook de knaagdieren verschijnen in overvloed enz.
Vleermuizen met vreemdsoortige neuzen
Zo wel vijf vleermuizenfamilies hebben speciale vlezige huid uit wassen rond de neus gaten. Zo als soms vormt zo’n neusblad een enkele punt. Maar bij bepaalde soorten is het buiten gewoon ingewikkeld. Bij de hoefijzervleermuizen ( Rhinolophidae) bestaan de neuskwabben gedeeltelijk uit hoefijzervormige huid plooien en met daar boven een smal spits ‘lancet’.
Het neus blad speelt bij deze vleermuizen een uiterst belangrijke rol bij de echo locatie. Hoefijzerneuzen en gladneusvleermuizen zijn de enige families. Die zo wel vertegenwoordigers hebben in de koelere streken van de wereld. Alle overige families zijn tropisch.
De blad of kamneusvleermuizen (Hipposideridae) zien er uit als hoefijzerneuzen. Maar het neusblad is eenvoudiger. En heeft een plat uiteinde. Bij sommige families bevindt zich aan het neusblad een naar boven gerichte staafvormige plooi of een drie tandige vorm drietandvleermuizen.
Neus gaten van de vleermuizen
Bij de Anthopssoorten wordt het neusblad gevormd door een massa bloemblaadjes. De spleetneusvleermuizen (Nycteridae) hebben een
eenvoudig neusblad. Dat ook wel gesloten kan worden om de neus gaten tegen stof te beschermen. Is eveneens een nuttige aanpassing. Vandaar deze dieren op zeer droge plaatsen leven. Bijvoorbeeld in speciaal Oost Afrika.
Ze hebben een zachte, en grijze vacht en grote oren. Die zo ook wel kenmerkend zijn voor de reuzenoorvleermuizen ( Megadermitidae). Bij deze familie is het neus blad een eenvoudige vlezige tong. Die om hoog
steekt tussen de betrekkelijk grote ogen. De spookvleermuis (Macroderma gigas) leeft in Australië. En is de grootste van alle Microchiroptera. Hij is 13 cm lang met een spanwijdte van 90 cm.
De leden van deze vier families hangen aan hun achter poten. Maar ook met vouwen de vleugels rond het lichaam. Vaak hangen ze vrij aan boom takken. En als ze in grotten leven. Maar hangen ze als grote peervormige vruchten aan de zoldering. Maar andere vleermuizen hebben de neiging zich te verbergen in holen. Waar ze aan de wanden hangen met de vleugels gevouwen langs de flanken. Het zijn alle bewoners van de tropen van de Oude Wereld.
Amerikaanse vleermuizen
De Amerikaanse bladneusvleermuizen (Phyllostomatidae) horen thuis in Midden en Zuid-Amerika. Eén soort is de grootoorvleermuis (Macrotuswaterhousii) dringt soms door tot in de Ver. Staten komen. De meeste hebben een eenvoudige vlezige punt. Die recht op staat op de punt van de snuit. Terwijl de vleermuizen in deze familie variëren in grootte van Vampyrum spectrum met een spanwijdte van 90 cm. Maar tevens de grootsteAmerikaanse vleermuis tot de Glossophaga soorten. Die wel 5 cm lang worden. Die eveneens zich voeden met stuif meel. Binnen deze ene familie zijn allerlei voeding gewoonten ontwikkeld. Waar van sommige over een komen met die van de grote. Of wel vrucht eten de vleermuizen van de Oude Wereld (Pteropidae). Artibeus bijvoorbeeld heeft brede tanden. Maar ook kaken. Een van plaatjes voor zien verhemelte. Maar is vaak zeer schadelijk in fruit plantages.
Familie Vespertilionidae Gladneusvleermuizen
Deze familie telt zo’n 275 soorten. Die zo wel over de hele wereld voorkomen. Van af de tropen tot op 68° N.B. d.w.z. ver binnen de poolcirkel voorkomen. Een groot aantal soorten houdt een winter slaap zo van 5-6 maanden om het ongunstige jaargetijde in het hoge noorden door te
komen. Het zijn bijna allemaal insecteneters. Maar hoe wel 1 of 2 soorten zich voeden met vissen. Die zij zelf uit het water grijpen.
De insecten worden meestal in de lucht gevangen. Waar na de vleermuis zijn buit met behulp van zijn vleugel in zijn staart vlieg huid gooit. Alle vleermuizen van deze familie maken gebruik van echopeiling bij het op sporen van hun prooi. Maar ook bij de navigatie. Zeker de Gladneusvleermuizen zijn bijzonder talrijk in de koele noordelijke streken van de wereld. Als zij niet grote hoeveelheden muggen zouden verorberen. Dan zou het leven gedurende de korte noordelijke zomers voor de mens heel wat onaangenamer zijn.