De eencellige dieren soorten en voort planting van microscopische diertjes
De eencellige dieren vormen de grond slag van de leer der afstamming. Dus van de organismen en van hun vormen en ontwikkeling van de eencellige dieren. Ze worden ook Protozoa geheten. Ten einde ze te onder scheiden van de Protophyta die tot het planten rijk behoren. Het gebeurt zelfs ook dat bij de primitiefste onder hen. Behorend tot de klasse der Flagellata. Sommige soorten zo wel de eencellige dieren als de plantaardige voedingswijze toe passen.
De primitiefste dieren de eencellige dieren
Het leven van de minuscule eencellige diertjes zijn. Die zelfs in staat zijn zich zelf voort te planten. Dat is bovendien in één woord fascinerend. Alle dieren met ééncellige lichamen worden Protozoa genoemd. Hun afmetingen zijn microscopisch klein tussen een duizendste mm tot 1 mm in lengte. Het meest opmerkelijke is toch zo als het vindt hun gehele levens proces plaats vind binnen in één enkele cel.
Er zijn dus zo’n 30 .000 soorten Protozoa maar ook alle staan ze in verbinding met het water. Het zij vrij water maar ook water dat deel uit maakt van een ander organisme. Er zijn zo wel zoet als zout water soorten en voorts talloze parasieten. Sommige soorten leven als dieren en voeden zich met andere dieren of planten. Terwijl andere als planten leven maar ook hun eigen voedsel produceren door middel van fotosynthese. Waar bij koolhydraten worden gevormd uit koolzuur en water met gebruikmaking van de energie van de zon. De Protozoa worden verdeeld in vier klassen.
Agellaten of zweepdiertjes (Mastigophora)
Deze klasse der Protozoa bezit de flagellen lange beweeglijke zweep draden. Waar mee het diertje zich kan voort bewegen in het water. Sommige geslachten zo als de Euglena hebben slechts één. Of maar twee flagellen en tevens bezitten zij groene chloroplasten. Zo dat ze hun eigen voedsel kunnen maken door fotosynthese. Euglena viridis echter absorbeert van voedsel uit vervuild water. Die vooral de chloroplasten van hun kleur verliezen. Maar sommige groene van de flagellen zijn voorziene van de soorten die een kolonies vormen. Die soms met het blote oog zicht baar zijn. Vaak zijn honderden bij een en bedekken de buiten kant van een geleiachtig maar ook met water gevuld bolletje zijn. Dat soms een diameter heeft van een halve mm.
Microscoop gezien de eencellige dieren
Wat de graatje betreft bereiken de meeste eencellige dieren. Graatje beteken het geraamte van de cel. Slechts enkele honderdsten of enkele tienden van de millimeter. Ze kunnen dus alleen maar met de microscoop worden waar genomen. De eencellige dieren die bij onder zoek blijkt dat ze slechts uit een enkele cel bestaan. Van uiterst in gewikkelde structuur in de geleiachtig massa. Het cytoplasma dat beteken de binnen kern van de cel. Waar mee het lichaam van het diertje gevuld is.
De organen eencellige dieren
De eencellige dieren verschijnen tal loze organellen. Die door hun diverse functies analoog zijn met de inwendige organen van de veel cel lagen wezens. In principe onder scheidt men er een af geronde massa. De kern die de regulerende elementen bevat voor het leven van het individu. Even als de chromosomen in de erfelijkheid elementen. Hier en daar verschijnen vloei stof blaasjes.
De bestand deeltjes van de eencellige dieren
De vacuolen beteken dus het binnen vocht van de cel die voor het behandelen van de voedende bestand deeltjes zorgen. Dus het overbodige naar bui ten stoten. Maar ook van andere organellen dus de pulsatiele vacuolen verzamelen het overtollige water en stoten het daar na weer uit. Het om hulsel van de Protozoa kan uiteraard slechts een eenvoudig soepel membraan zijn of ook wel een kalkachtig skelet. Dat dan een meester stukje in kant werk vormt.
De eencellige dieren microscopische diertjes hoofd soorten.
Er zijn momenteel zo wat 25.000 soorten Protozoa bekend. Een ongeveer even groot aantal soorten fossielen werd ontdekt. Wat door de ophoping van hun kalk schelpen op de bodem van de zeeën of binnen de rotsen. Deze eencellige dieren worden zowel aan getroffen in zoet water als in de zeeën. In de aarde en even eens als parasieten in de weefsels van vele dieren. En dat bij de mens waar zij soms de oorzaak van ernstige ziekten zijn. Voor de Protozoa bestaan verschillende classificatie systemen. Wij halen hier enkele van de hoofd groepen aan.
De soort organisme Flagellata eencellige dieren
De eencellige Flagellata die zich voor te bewegen. Van deze soorten bezitten een of meer zweep draden die als beweging organen in een vloei baar milieu dienen. Typische vertegenwoordigers van de Euglena. Die men in vijvers aantreft en die spil vorming is. Zijn cytoplasma bevat groen gekleurde lichaampjes die dus het zon licht gekeurd worden. Fotosynthese van voedende bestand delen mogelijk maken. Zo als bij de planten. De zee vonk in de warme zeeën leeft in het plankton. Hij is bolvormig en zendt krachtige schitteringen uit. Die het zee water fosforescerend maken. De Trypanosoma heeft de treurige faam. De verwekker te zijn van slaap ziekte bij de mens. De over brenger van deze parasiet is de tseetseevlieg.
De soort organisme Rhizopoda.
De eencellige Rhizopoda. Deze soort om vat soorten die in staat zijn pseudopodiën schijn voetjes te vormen. Dit zijn variabele verlengingen van het lichaam. En dienen zowel voor de voort bewegingen als voor het grijpen van de prooien. Typische vertegenwoordigers van de amoebe. Voor beeld van protozoa zonder bijzondere vorm. Enkele soorten zijn parasieten van de mens. Bij wie ze dysenterie verwekken. De foraminiferen vertonen soms een versierde schelp met gaatjes waar door de pseudopodiën steken. De radiolaria ontwikkelen een skelet dat vaak zeer gecompliceerde vormen bezit. En met tal rijke huid tandjes bezet axopoden geheten. Na dat deze diertjes gestorven zijn gaan hun schelpjes zich met miljarden op stapelen. Op de bodem van de oceanen waar ze on af zien bare slib en modder bezinksels vormen.
De soort organisme Infusoriën.
De eencellige Infusoriën. Hun naam komt voort uit het feit dat Leeuwen. Maar hoe ze ontdekte weden. In rottende af treksels van hooi of gras. Ze zijn bedekt met rijen trilharen en bezitten twee typen kernen. Een grote die de levens functies regelt en een kleine en een die de erfelijkheid elementen beval. Typische vertegenwoordigers van het pantoffeldiertje paramaecium vrij zwemmende diertjes. En de vorticella klokdiertje dat steeds vast zit aan een steeltje.
De eencellige dieren voort planting.
Alle dieren bestaan uit cellen. Die kleine holtes vol sappen met een soort kern in het midden. De kern bevat alle bestand delen. Die nood zakelijk zijn voor het leven van de cel. Dieren kunnen samen gesteld zijn uit een of meer cellen en zelfs vele duizenden cellen. We zullen het achter een volgens hebben over eencellige dieren of protozoa.
En meercellige dieren of metazoa.
Alle dieren hebben het vermogen zich voort te planten. Ze kunnen dus nieuw leven verwekken en zo de soort in stand houden. De soort blijft vrij wel gelijk in aan tal door dat het aan tal geboortes. Maar ook ongeveer het zelf de dat aan tal sterf gevallen zijn. Bij het verdelen vernauwt het middelste gedeelte van de cel zich en breekt al. Zo ontstaan twee nieuwe amoeben.
Voort planting van de Protozoa twee belangrijke grond beginselen.
In de dieren wereld heeft de voort planting voor namelijk op twee manieren plaats. Dat is namelijk op geslachtelijke of niet geslachtelijke wijze. De niet geslachtelijke voort planting bij de protozoa kan op drie verschillende wijzen gebeuren. Als we aan nemen dat we de kern in twee helften kunnen verdelen. Krijgen we twee afzonderlijke kleinere cellen. Het organisme heeft zich dan verdeeld door middel van een tweedelige verdeling.
De twee nieuwe cellen zijn rond groeien en verdelen zich dan weer op nieuw. Als de kern nu op het zelfde moment in 4 of 8 of 16 stukken verdeeld wordt. Hebben we te maken met een meer ledige verdeling. Maar wanneer eencellige dieren kleinere kernen aan de oorspronkelijke kern beginnen te groeien en zich daar vervolgens van af scheiden. Spreken we van knop vorming.
Het geslacht van de cellen
Bij de primitieve metazoa kunnen dergelijke verschijnselen ook plaats hebben. Niet geslachtelijke voort planting gebeurt door dat een nieuw wezen dat even eens uit meerdere cellen bestaat. Gevormd wordt uit het vader organisme. Dat is de zogen naam de knop vorming. De splijting heeft plaats als het bestaan de organisme zich in twee nieuwe wezens verdeelt. Niet geslachtelijke voort planting veroorzaakt over het algemeen het ontstaan van een nieuw wezen uit het vader organisme.
De microscopische diertjes de eencelligen
Wanneer men spreekt over microscopische diertjes wordt daar mee voor al de on voorstelbaar kleine gestalte bedoeld. Van de zogen naam de eencelligen waar van het lichaam uit slechts één cel bestaat.
Met daar in tal rijke kleine gespecialiseerde organismen die door de geleerden ook wel organites worden genoemd. De miniorganismen vervullen de vitale functies. Net zoals de inwendige organen bij de hogere dieren dat doen. Uit het onderzoek van talrijke eencellige soorten.
Dat bij de Protista. Blijkt dat naar gelang van de voedingswijze. Daar van twee grote groepen bestaan de uit protozea of primitieve diertjes en de protophyta of voor planten. De protophyta verzamelen door synthese de voor hun bestaan nood zakelijke elementen.
Met behulp van assimilerende kleur stoffen. Zoals de planten dat mei chlorofyl doen. Terwijl de protozoa minuscule prooien vangen en verteren. Net als de gewone dieren. Verscheidene soorten protista gaan zelfs volgens de beide manieren te werk. Het geen hun classificatie in de ene of de andere groep wel bemoeilijkt.
Miniorganismen diertjes
De graad van perfectie die deze minuscule wezens bezitten is gewoon onvoorstelbaar. Terwijl bij de hogere dieren de cellen gedifferentieerd zijn al naar het weefsel dat zij vormen. Waar bij de ingewikkeldheid van hun structuur door deze specialisatie beperkt wordt.
Is het zo dat de enige cel van de protozoa moet voldoen aan al de vereisten voor hun voort bestaan. Zij moet zorgen voor de voeding. De afvoer van de organische afval producten. De diverse reacties tegenover milieuwijzigingen. En de eventuele op bouw van een beschermende schaal of van trilharen als voort bewegingsorgaan.
Voor de voort planting. Kortom voor alles wat nodig is om gewoon te kunnen bestaan. Van daar het grote aantal miniorganismen. Dat met de elektronenmicroscoop is waar te nemen zonder dat de specialisten er daarom alle geheimen van kunnen ontsluieren.
Op alle plaatsen van de Aarde treft men protozoa aan. Door dat ze zo uiterst klein zijn. Kunnen ze onverschillig welk milieu koloniseren. Inclusief het lichaam van alle dieren. Men begrijpt dan ook direct welke voor name rol deze diertjes spelen in het even wicht van de natuur.
De microscopische diertjes
De evolutie van de soorten heeft ook bij de mens rekening moeten houden. Met de aanwezigheid van deze myriaden al om tegenwoordige organismen. Waar van de al dan niet schadelijke in vloed niet uit het oog mag worden verloren. Overigens vormen tal van protozoa gevaarlijke kiemen die zeer ernstige ziekten verwekken. Op microscopische schaal bestaan er nog andere dieren.
Zo bij voor beeld de Rotatoria. Die in groten getale voor komen in het water van vijvers en in vochtige gronden en mossen. Veel van deze raderdiertjes zijn slechts enkele honderdsten van een millimeter lang.
Dus ongeveer zo groot als de meeste protozoa. Terwijl ze met hun 2000 soorten vormen een klasse die behoort tot de grote groep wormen. Van de nemathelmintes. Een van hun meest curieuze eigenschappen is dat de individuen van elke soort slechts gevormd zijn. Door een zelfde aan tal cellen. Een eigenaardigheid die men cellulaire stand vastigheid noemt.
De soorten van de eencellige dieren
Elke aantasting van de fysieke integriteit is bij deze dieren onherstelbaar. Maar ook deze rader diertjes zijn onder de microscoop te bekijken. En is bijzonder boeiend. Hun on voor stelbaar variabele vormen over treffen de meest waan zinnige hallucinaties.
Nog een andere groep zeer eigenaardige microscopische diertjes verdient hier aan gehaald te worden zijn ook de Tardigrada of mosbeertjes. Deze vormen een klasse van primitieve geleed potige die ongeveer 350 soorten om vat. Maar met een microscoop bekeken lijken deze diertjes van slechts enkele tienden van een millimeter lang.
Volkomen op een beertje met acht klauwen de pootjes. De Tardigrada zijn ruim verspreid en leven bij voor keur in korst mossen en allerlei vochtige mos soorten. Ze zijn bestand tegen extreme droogte en raken daar bij in een verstarde toestand die men het tonnetjes stadium noemt.
Ze kunnen dus maanden lang blijven leven. Zodra de vochtigheid terug komt nemen ze opnieuw hun normale voor komen aan. Voor hun voeding boren deze diertjes plantaardige cellen aan door middel van een soort mond naald. Waar na ze het cellulaire vocht op zuigen.
De ongelofelijke cel
Maar een levende cel is enorm ingewikkeld. De bioloog Francis Griek tracht de werking er van in eenvoudige bewoordingen te beschrijven. Maar beseft dat het onder werp toch zo gecompliceerd is. Dat ook de lezer maar niet moet proberen om alle details te begrijpen. En ook de instructies binnen het DNA van de cel zouden in dien ze werden uit geschreven in worden van duizend boeken van 600 pagina’s vullen zo worden.
Elke cel is een wereld bord de vol met wel tweehonderd biljoen kleine groepjes atomen en moleculen genaamd. Wanneer onze 46 chromosomen die er als draadjes uit zien. Aan elkaar werden gebonden zouden ze ruim 180 centimeter lang zijn. Toch heeft de kern waar in ze zich bevinden een diameter van minder dan 0,001 centimeter.
Een idee van een cel
Maar hier onder gebruiken een illustratie om een idee te geven van de activiteiten van de cel. Elk van die 100 biljoen cellen functioneert als een om muur de stad. Kracht centrales wekken energie voor de cel op. Fabrieken produceren eiwitten en belangrijke stoffen in het chemische handels verkeer. Complexe systemen transporteren specifieke chemicaliën van het ene punt naar het andere binnen en buiten de cel. Schild wachten bij de slag bomen controleren de export en de import markt van de cel.
Die speuren de buiten wereld af naar tekenen van gevaar. Gedisciplineerde biologische legers staan klaar om indringers te lijf te gaan. Een gecentraliseerd genetisch bestuur handhaaft de orde. Toen de moderne evolutietheorie voor het eerst te berde werd gebracht. Hadden de geleerden geen flauw vermoeden van de fantastische complexiteit van een levende cel is. Hier onder ziet u enkele elementen van een karakteristieke cel. Allemaal verpakt in een om hulsel van slechts 0,0025 cm middel lijn.
Wil je nog meer van dieren weten?
De wormen zijn de eerste zogenoemde triploblast waarbij het enbryon drie belangrijke cel bladen ontwikkelt. De eencelligen vormen de grondslag van de leer der afstamming van de organismen en van hun vormen en ontwikkeling. Van sponsen tot kwallen de uit talrijke cellen gevormde dieren. de stammen die hier samenbrengen. De Vogels behoren tot de klasse Aves. Maar er zijn ook niet vliegende vogels klasse. Web JVM van dieren informatie heeft ook een dieren kaarten map en ook voor spreekbeurt of werkstuk tips.